Ha det bra Norge, jeg skal savne deg!

Wow, dat was het alweer.. Morgenavond vlieg ik weer terug naar Nederland. Wat is de tijd toch voorbij gevlogen! Ik zie mezelf op 9 januari nog klungelend met m’n koffers door Oslo lopen, geen idee waar ik heen moest. Zenuwachtig en bang of ik wel leuke mensen zou ontmoeten om het halve jaar mee door te komen. Nu -157 dagen later – kan ik zeggen dat Oslo echt als een tweede thuis is gaan voelen, mede dankzij de super leuke mensen die ik heb mogen leren kennen! Voordat ik verder emotioneel ga lopen doen omdat ik Oslo moet gaan verlaten, ga ik eerst mijn avonturen van de afgelopen maand vertellen.

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik een baantje had gevonden bij een Nederlandse school. Hier heb ik uiteindelijk 7 super leuke en leerzame dinsdagmiddagen mogen beleven en een leuk zakcentje aan overgehouden! Ook heb ik hierdoor mijn Nederlandse taalkunsten een beetje kunnen onderhouden, want dat ging flink achteruit door het constante Engels praten. Afgelopen maand is het bovendien ook langzaam zomer gaan worden (naar Noorse standaarden). Ik heb zelfs een bikini en korte broekjes nodig gehad!

En dan nu het hoogtepunt van de afgelopen maand: Stavanger. 3 dagen lang zijn we naar deze prachtige havenstad aan de westkust van Noorwegen gegaan. 2 dagen hebben we lekker de toerist uitgehangen in de stad en 1 dag hebben we gehiked naar de bergtop ‘Preikestolen’. En o mijn god, dat hebben we geweten! Het was een hike van 3.8 km, dus piece of cake dachten we! In deze aantal kilometers moesten we 604 meter omhoog klimmen en voor ons als niet ervaren hikers was dit: de hel. De hike begon met een hele lange steile weg, waardoor onze kuiten na 3 minuten al behoorlijk zeer begonnen te doen. De rest van de weg was eigenlijk een lange trap, bestaande uit (soms losliggende) rotsen die af en toe net iets te hoog lagen. Het voelde dan ook niet altijd even veilig, als je met al je gewicht op een rots stapte die vervolgens naar beneden rolde. Gelukkig was het uitzicht daar om ons onderweg op te vrolijken, want wauw, wat was het prachtig! Na 2 uur hadden we de top bereikt en waren we de helse hike al gauw vergeten. Preikestolen (ookwel: de preekstoel) staat bekend omdat het een rotsstuk is die aan de bovenkant helemaal vlak is en recht boven de prachtige Lysefjord hangt. Het zorgde dan ook echt voor een adembenemend uitzicht! Hoe bang we soms ook waren gedurende de weg omhoog, zo makkelijk gingen we op het randje van de rots zitten met 604 meter leegte onder ons. We zijn zo’n 1.5 uur boven blijven hangen en hebben 1000 foto’s gemaakt en lekker gepicknickt. Helaas moesten we er toen weer aan geloven om die 3.8 km terug te lopen.. Na 5 minuten veranderde onze gedachte dat naar beneden lopen veel chiller zou zijn dan naar boven: NOU NEE! Vergeleken met dit was de heenweg echt een eitje. Doordat de “treden” altijd net iets te hoog waren, moest je steeds half gaan zitten of soms springen om een rots lager te gaan. En met een diep ravijn naast je, was dit niet altijd even top om te doen. Toen ik na zo’n 20 minuten wandelen een man naar beneden zag vallen, wilde ik dan ook eigenlijk niets liever dan blijven staan waar ik stond en me niet meer te verroeren. De man slipte van een rots af en aangezien hij aan het randje liep, viel hij zo de leegte in. Hij viel zo’n 6 meter naar beneden, van rots naar rots en werd toen opgevangen door een andere man, die nog zo’n 4 meter met hem naar beneden viel. De man zat vol hoofdwonden en was even bewusteloos, maar is uiteindelijk levend en wel thuis gekomen. Maar mygod, dit bevestigde echt 100% mijn angst! Na 1 uur en 45 minuten hebben we dan ook echt geschreeuwd van blijdschap toen we heelhuids beneden waren! Zeer zeker een persoonlijke overwinning, angsthaas dat ik ben, haha!

De laatste twee weken hebben vooral in het teken gestaan van alles nog een keer doen wat ik nog wilde doen. Ik heb lekker van het weer, de natuur en de stad genoten en heb langzaam maar zeker ook afscheid moeten nemen van veel mensen. Vanaf 1 juni merkten we dan ook dat het einde er echt aan zit te komen, wat het op zich ook wel makkelijker maakt om te vertrekken! Ik zal de eerste zijn die vertrekt van het clubje waar ik echt veel mee ben opgetrokken, maar vlak daarna zal ook de rest volgen!

Ik ben in deze 5 maanden echt van Oslo en Noorwegen gaan houden en zal ook zeer zeker terugkomen! Hier heb ik ontdekt dat ik natuur toch eigenlijk best wel heel tof vind, want WAUW wat is Noorwegen mooi! Verder heb ik echt genoten van mijn reisjes naar Tromsø, Kopenhagen, Bergen, Malmö en Stavanger. Ik heb nog nooit zo vaak in een vliegtuig gezeten in 5 maanden tijd, haha! Ook ben ik in deze 5 maanden steeds meer Nederland gaan waarderen, want wat wonen we toch eigenlijk in een top land! Daarom heb ik ook al wel een kleeeein beetje zin om naar huis te komen! Natuurlijk om al m’n lieve vriendinnetjes en familie weer te zien, maar ook vanwege de normale kaas; zondag frietdag inclusief kroketten en frikandellen mmmm; betaalbaar en ongezouten vlees; fietsen (een stad zonder fietspaden en vol hellingen is toch teveel avontuur voor me); vlak land, ik vind dat mijn kuiten na minimaal 2 steile hellingen per dag toch wel rust verdienen & betaalbare alcohol! Maar grote kans dat ik na een week in Nederland - vol kaas, frikandellen en fietsen – ik weer snak naar het leuke leventje in Oslo. Het zogenaamde post-erasmus syndroom zal daarom vast en zeker opspelen!

Dit was met 100% zekerheid de beste keuze die ik ooit heb gemaakt! Hoe bang en zenuwachtig ik eigenlijk was om dit te doen, ik ben super blij dat ik uiteindelijk heb besloten deze uitdaging aan te gaan. Ik heb er super veel van geleerd en zal het super erg missen!


Norge, jeg elsker deg og skal savne deg!