Studeren? Wat is dat?

Heihei!

Het is een tijdje geleden, maar nu is dan toch eindelijk het moment aangebroken waar iedereen op heeft gewacht: een nieuwe blog (haha, wat een humor). Gelukkig houd ik een reisdagboek bij, dus ik kan even spieken wat ik ook alweer allemaal heb beleefd.

Ten eerste: mijn studie. Wat een grap. Ik kwam hier om te studeren, maar ik heb het idee dat ik vooral 6 maanden vakantie aan het houden ben. Alleen mijn Noorse cursus is nog enigszins “intensief”. Ik heb laatst een 3 minuten presentatie gehouden in het Noors en heb volgende week mijn tentamen. Langzaam maar zeker kan ik al korte gesprekken voeren, dus ik voel mezelf al helemaal geïntegreerd. De andere vakken die ik volg, hebben maar zo’n 8 tot 10 colleges. Hierdoor ben ik 3 dagen in de week vrij en eind april/begin mei al klaar met alles. Alleen voor mijn groepsopdracht moet ik nog blijven tot begin juni. Doordat ik in al deze vrije tijd toch wel wat wil doen en zien, begint mijn bankrekening aardig te slinken. Het mooie Albert Heijn salaris begin in dan ook aardig te missen!

Verder: de tripjes. Mijn eerstvolgende tripje na Tromsø was een cabintrip met de universiteit. In Oslo is het een traditie om in het eerste studiejaar met heel je “mentorgroep” naar een cabin te hiken en daar een nachtje te slapen. De universiteit heeft zelfs een eigen cabin in the middle of nowhere: 'studenterhytta'. De uni vond dat wij als internationale studenten ook wel een soort eerstejaars waren, dus mochten ook wij gebruik maken van de cabin. Om naar de studenterhytta te komen, moesten we 5 km hiken. 'Peace of cake', dacht iedereen. Helaas was dit niet het geval. De hele route was bergopwaarts en de weg was 1 grote ijsspiegel. Bij elke stap die je omhoog zette, gleed je er weer 2 achteruit. Doodeng en super vermoeiend dus! Na 3,5 uur kwamen we eindelijk aan in de cabin. Hier hebben we met z’n allen (50 man) gezellig gegeten, gedronken, spelletjes gespeeld en gedanst. Wat een leuke Noorse traditie!

Mijn andere “tripje” vond plaats in Oslo zelf. Ik had namelijk hoog bezoek uit Zweden!! Lauri is me voor 4 daagjes op komen zoeken en ik moest haar natuurlijk alle hot spots in mijn nieuwe woonplaats laten zien. Als huisgenootjes zagen we elkaar elke dag, dus het was echt super leuk om elkaar na 2 maanden weer te zien! Bovendien was het heerlijk om weer eens Nederlands te kunnen praten in real life, in plaats van via Skype. De 4 dagen hebben we Oslo verkend, zijn we gaan sleeën, hebben we een operavoorstelling bezocht en hebben we vooral heeeel veel bij gekletst! Over een tijdje ga ik het vliegtuig haar kant op nemen, want ik ben ook heel erg benieuwd naar haar nieuwe plekje!

Het tripje dat hierna plaatsvond, was een weekendje naar Kopenhagen. Helemaal gratis en voor niets! We hadden kaartjes gewonnen voor de ferry naar Kopenhagen en terug, dus hier moesten we natuurlijk van profiteren. Het tripje bestond uit een heenweg van 17 uur, 9 uur in de stad en 17 uur terug. 9 uur is kort, maar als het gratis is, moet je het natuurlijk niet laten schieten! De ferry was echt super luxe, dus wij voelden ons als studenten nogal opvallend. Het was overvol met rijke lui die zich helemaal klemzopen aan cocktails van 25 euro. Ondertussen zaten wij aan een kindercocktail (6 euro) en sliepen we op het dek dat zelfs nog onder de auto’s was. Maar het was prima te doen! In de 9 uur in Kopenhagen hebben we vooral een aantal hot spots bekeken! Het bijzonderste dat ik hier heb gezien, is toch wel Christiania. Dit is een vrijstad in Kopenhagen waar ze een soort zelfbestuur hebben. Een heel duister buurtje, waar mensen met maskers rondlopen om zo stiekem weed te verkopen. Heel vreemd om daar rond te lopen.

Mijn laatste reisje ging naar Bergen, een stad aan de westkust van Noorwegen. We zijn hier met de trein naartoe gegaan. Deze treinreis duurde 7 uur en is een van de mooiste treinreizen van de wereld. En wauw, daar ben ik het helemaal mee eens! We gingen kris kras door prachtige landschappen. Via de berglandschappen en fjorden gingen we naar een 1110 meter hoog liggend sneeuwlandschap waar 35 cm sneeuw lag. Vanuit daar reden we langs mooie watervallen en schattige riviertjes. Ondanks het mooie uitzicht was 7 uur treinen toch wel lang. Onze terugvlucht die 45 minuten duurde, was daarom ook zeker niet verkeerd!
De eerste dag in Bergen hebben we de stad verkend. Hier hebben we ook meteen kennis mogen maken met het weer in deze stad: regen, regen en nog eens regen! Gelukkig liet de zon zichzelf ook af en toe zien, dus we hadden niets te klagen. De twee dagen daarna hebben we twee auto’s gehuurd en zijn we rond gaan rijden. De auto’s waren echt super luxe en ze hadden gelukkig navigatie, anders waren we niet ver gekomen! We hebben vele mooie fjorden, meren, rivieren en bergen gezien. Ook de wegen waren erg bijzonder.. Doordat we constant door de bergen reden, was de rit af en toe nogal… eng. Maar, gelukkig leven we nog (en de auto’s ook). Waarschijnlijk mede dankzij het feit dat ik niet achter het stuur zat..

Dan nu, de NOREN. Wat een apart volk. Als ik al het rare van dit volk ga opsommen, ben ik nog wel even bezig. Wat me het meest opvalt, is toch wel hun sportiviteit en hun ontzettende ‘social awkwardness’. Doordat ik nog steeds braaf gebruik maar van mijn sportabonnement, word ik vaak geconfronteerd met de sportiviteit van de gemiddelde Noor. Wanneer ik op mijn fietsje zit tijdens de spinning les, zit er vaak een oude opa aan de ene kant naast me en een hoogzwangere vrouw aan de andere kant. Als ik vervolgens helemaal buitenadem de zaal uitloop en zij er nog zo fit als een hoentje uitzien, voel ik me toch wel een beetje dom..
Buiten fit zijn in de sportschool, houden Noren ook erg van sportief zijn in de buitenlucht. Om de 10 meter kom je wel een hardloper tegen. In het weekend vervangen de Noren deze hardloopschoenen door cross country ski’s en gaan ze met de metro de berg op. Dit is dan ook het standaard gezinsuitje. Opa, oma, vader, moeder en de allerjongste kinderen kun je in het weekend op de latten vinden. We hebben van onze Noors lerares geleerd dat Noren op hun werk niet opscheppen over een grote tv of een dure auto. Hier scheppen ze op over hoeveel kilometer ze hebben geskied met hun allerkleinste kinderen. Tja, dat kan natuurlijk ook!
In de metro valt bovendien heel erg de ‘social awkwardness’ van de Noor op. Als je 2 stoeltjes naast elkaar hebt, blijft er standaard eentje vrij. Als jij daar dan – als niet-wetende ‘buitenlander’ – op gaat zitten, gaat de zittende Noor geheid staan. Want ja, Noren hebben een hele grote persoonlijke ruimte en hebben graag een lege stoel naast hen. Ook heeft een Noor op een feestje gemiddeld zo’n 10 uur nodig om in de feeststemming te komen (en om vooral veel alcohol te drinken). Zo is een feestje meestal pas het laatste uur leuk, omdat ze dan een beetje beginnen los te komen en beginnen te dansen. En als je heel erg gelukkig bent, praten ze zelfs met iemand buiten hun eigen groep! Daarom prefereren wij de mooie huisfeesten waar geen Noor te bekennen is.

En als laatste: het weer. De eerste 2 tot 2,5 maand heb ik de wegen hier niet tot nauwelijks gezien. Een wandelingetje naar het centrum was altijd een hele uitdaging, omdat het spekglad was. Sinds afgelopen maand wordt het weer gelukkig almaar beter. Mijn sneeuwboots en dikke winterjas zijn ergens ver weg in mijn kast verdwenen en mijn vans en shirtjes met korte mouwen zijn tevoorschijn gekomen. Zelfs mijn zonnebril en zonnebrand zijn af en toe van pas gekomen! Je kon merken dat iedereen een beetje in een (lui) dipje was beland, vanwege alle kou, donkerte en sneeuw. De zon deed iedereen dan ook echt super goed! Prachtig om te zien hoe iedereen – ook de Noren – bij het kleinste zonnestraaltje buiten te vinden was. Vorige week gebeurde er alleen iets wat niemand aan had zien komen: een ontzettend grote sneeuwbui, wat Oslo in 1 nacht weer omtoverde tot 1 witte vlakte. Ik was tot voor kort erg onder de indruk van hoe goed het openbaar vervoer hier geregeld is. Zelfs met ontzettend veel sneeuw reed alles nog precies op tijd. Vorige week bleek dat dit alleen mogelijk is wanneer de Noren de sneeuw verwachten. Na de ontzettende sneeuwstorm van afgelopen week lag namelijk echt alles op zijn kop, zelfs het vliegverkeer. De auto’s en bussen hadden bovendien al afscheid genomen van hun winterbanden, dus het was 1 groot drama. Alle Noren hadden gezegd dat dit een hele milde winter was en dat er normaliter tot eind april sneeuw ligt, maar zelfs zij hadden nu hoop dat deze keer de lente eerder zou beginnen. Gelukkig voor hen – en voor ons – was na drie dagen de stoep en het gras weer te zien. Ook de zon schijnt nu weer volop, dus ik heb stiekeme hoop dat het vanaf nu zo blijft!

Nou, dat was het weer voor deze keer. Dit weekend ga ik gezellig Pasen vieren met iedereen die – zoals ik – niet naar huis is of bezoek heeft van thuis. En over 2 weken komen papa en mama me opzoeken! Dus ik heb weer genoeg om naar uit te kijken ☺.

Voor iedereen die dit lange verhaal helemaal heeft gelezen: ik ben trots op je!

God påske!